verlamming
Dutch edit
Etymology edit
From verlammen (“to paralyze”) + -ing.
Pronunciation edit
Noun edit
verlamming f (plural verlammingen, diminutive verlamminkje n)
- paralysis, loss of (muscle) control, involuntary immobilization (both literally and figuratively)
- De verlamming van de voorzitter, in een rolstoel, leidde niet tot een verlamming van de commissie
- The laming of the chairman, in a wheelchair, didn’t produce a paralysis of the commission
- De verlamming van de voorzitter, in een rolstoel, leidde niet tot een verlamming van de commissie