viabilis
Latin edit
Etymology edit
From viō (“I travel”) + -bilis.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /u̯iˈaː.bi.lis/, [u̯iˈäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /viˈa.bi.lis/, [viˈäːbilis]
Adjective edit
viābilis (neuter viābile); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | viābilis | viābile | viābilēs | viābilia | |
Genitive | viābilis | viābilium | |||
Dative | viābilī | viābilibus | |||
Accusative | viābilem | viābile | viābilēs viābilīs |
viābilia | |
Ablative | viābilī | viābilibus | |||
Vocative | viābilis | viābile | viābilēs | viābilia |
Descendants edit
References edit
- viabilis in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung