Latin edit

Etymology edit

From vicārius (vicar) +‎ -ānus.

Pronunciation edit

Adjective edit

vicāriānus (feminine vicāriāna, neuter vicāriānum); first/second-declension adjective

  1. Of or pertaining to a deputy or vicarvicarial.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vicāriānus vicāriāna vicāriānum vicāriānī vicāriānae vicāriāna
Genitive vicāriānī vicāriānae vicāriānī vicāriānōrum vicāriānārum vicāriānōrum
Dative vicāriānō vicāriānō vicāriānīs
Accusative vicāriānum vicāriānam vicāriānum vicāriānōs vicāriānās vicāriāna
Ablative vicāriānō vicāriānā vicāriānō vicāriānīs
Vocative vicāriāne vicāriāna vicāriānum vicāriānī vicāriānae vicāriāna

Related terms edit

References edit

  • vicarianus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vicarianus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.