virtuosus
Latin edit
Etymology edit
Found in Late Latin. From virtūs + -ōsus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /u̯ir.tuˈoː.sus/, [u̯ɪrt̪uˈoːs̠ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /vir.tuˈo.sus/, [virt̪uˈɔːs̬us]
Adjective edit
virtuōsus (feminine virtuōsa, neuter virtuōsum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | virtuōsus | virtuōsa | virtuōsum | virtuōsī | virtuōsae | virtuōsa | |
Genitive | virtuōsī | virtuōsae | virtuōsī | virtuōsōrum | virtuōsārum | virtuōsōrum | |
Dative | virtuōsō | virtuōsō | virtuōsīs | ||||
Accusative | virtuōsum | virtuōsam | virtuōsum | virtuōsōs | virtuōsās | virtuōsa | |
Ablative | virtuōsō | virtuōsā | virtuōsō | virtuōsīs | |||
Vocative | virtuōse | virtuōsa | virtuōsum | virtuōsī | virtuōsae | virtuōsa |
Descendants edit
References edit
- “virtuosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- virtuosus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- virtuosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.