viulu
Finnish edit
Etymology edit
Borrowed from Swedish fiol, from German Viola, from Italian viola, ultimately from Medieval Latin *vitula.
Pronunciation edit
Noun edit
viulu
Declension edit
Inflection of viulu (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | viulu | viulut | ||
genitive | viulun | viulujen | ||
partitive | viulua | viuluja | ||
illative | viuluun | viuluihin | ||
singular | plural | |||
nominative | viulu | viulut | ||
accusative | nom. | viulu | viulut | |
gen. | viulun | |||
genitive | viulun | viulujen | ||
partitive | viulua | viuluja | ||
inessive | viulussa | viuluissa | ||
elative | viulusta | viuluista | ||
illative | viuluun | viuluihin | ||
adessive | viululla | viuluilla | ||
ablative | viululta | viuluilta | ||
allative | viululle | viuluille | ||
essive | viuluna | viuluina | ||
translative | viuluksi | viuluiksi | ||
abessive | viulutta | viuluitta | ||
instructive | — | viuluin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Compounds edit
compounds
Further reading edit
- “viulu”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (online dictionary, continuously updated, in Finnish), Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-04