wartnik

Polish

Etymology

From warta +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvar.tɲik/
• Rhymes: -artɲik
• Syllabification: war‧tnik

Noun

wartnik m pers

1. (archaic) Synonym of wartownik (“sentry, watchman”)

Declension

Declension of wartnik

	singular	plural
nominative	wartnik	wartnicy/wartniki (deprecative)
genitive	wartnika	wartników
dative	wartnikowi	wartnikom
accusative	wartnika	wartników
instrumental	wartnikiem	wartnikami
locative	wartniku	wartnikach
vocative	wartniku	wartnicy

Related terms

adjectives

• wartowniczy
• wartowy

 

nouns

• warta
• wartownia
• wartownica
• wartownik

 

verbs

• wartować impf

 

Further reading

• wartnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wartnik in Polish dictionaries at PWN
• wartnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego