wstyd

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *stydъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /fstɨt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨt
• Syllabification: wstyd

Noun

wstyd m inan

1. shame
2. embarrassment (state of discomfort)

   Synonym: onieśmielenie

Declension

Declension of wstyd

	singular
nominative	wstyd
genitive	wstydu
dative	wstydowi
accusative	wstyd
instrumental	wstydem
locative	wstydzie
vocative	wstydzie

Derived terms

adjective

• bezwstydny
• wstydliwy

 

adverb

• bezwstydnie
• wstydliwie

 

nouns

• bezwstyd
• bezwstydnica
• bezwstydnik
• bezwstydność
• wstydliwość

 

verbs

• wstydzić impf
• zawstydzać impf
• zawstydzić pf

 

Further reading

• wstyd in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wstyd in Polish dictionaries at PWN