wykroczenie

Polish

Etymology

From wykroczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨk.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: wyk‧ro‧cze‧nie

Noun

wykroczenie n

1. verbal noun of wykroczyć
2. (law) contravention, misdemeanor

Declension

Declension of wykroczenie

	singular	plural
nominative	wykroczenie	wykroczenia
genitive	wykroczenia	wykroczeń
dative	wykroczeniu	wykroczeniom
accusative	wykroczenie	wykroczenia
instrumental	wykroczeniem	wykroczeniami
locative	wykroczeniu	wykroczeniach
vocative	wykroczenie	wykroczenia

Further reading

• wykroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wykroczenie in Polish dictionaries at PWN