wypasiony

Polish

Etymology

From wypaść +‎ -ony. First attested in the 16th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.paˈɕɔ.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /vɨ.paˈɕɔ.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɨ
• Syllabification: wy‧pa‧sio‧ny

Adjective

wypasiony (not comparable, no derived adverb)

1. well-fed (adequately nourished and stout)
   1. well-fed (fat)
2. (colloquial, humorous, by extension) tricked out; fancy (equipped with all possible functions and amenities; high-quality)

Declension

Declension of wypasiony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wypasiony		wypasiona	wypasione	wypasieni	wypasione
genitive	wypasionego		wypasionej	wypasionego	wypasionych
dative	wypasionemu		wypasionej	wypasionemu	wypasionym
accusative	wypasionego	wypasiony	wypasioną	wypasione	wypasionych	wypasione
instrumental	wypasionym		wypasioną	wypasionym	wypasionymi
locative	wypasionym		wypasionej	wypasionym	wypasionych
short	wypasion

Participle

wypasiony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of wypaść

Further reading

• wypasiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypasiony in Polish dictionaries at PWN