wyprzedzacz

Polish

Etymology

From wyprzedzać +‎ -cz. First attested in 1866.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨpˈʂɛ.d͡zat͡ʂ/
• Rhymes: -ɛd͡zat͡ʂ
• Syllabification: wyp‧rze‧dzacz

Noun

wyprzedzacz m pers

1. (colloquial) cut off-er (person who cuts someone off on the road)

Declension

Declension of wyprzedzacz

	singular	plural
nominative	wyprzedzacz	wyprzedzacze
genitive	wyprzedzacza	wyprzedzaczy
dative	wyprzedzaczowi	wyprzedzaczom
accusative	wyprzedzacza	wyprzedzaczy
instrumental	wyprzedzaczem	wyprzedzaczami
locative	wyprzedzaczu	wyprzedzaczach
vocative	wyprzedzaczu	wyprzedzacze

Noun

wyprzedzacz m inan

1. engine control unit (part in an engine that changes the ignition timing in the engine stroke cycle)

Declension

Declension of wyprzedzacz

	singular	plural
nominative	wyprzedzacz	wyprzedzacze
genitive	wyprzedzacza	wyprzedzaczy
dative	wyprzedzaczowi	wyprzedzaczom
accusative	wyprzedzacz	wyprzedzacze
instrumental	wyprzedzaczem	wyprzedzaczami
locative	wyprzedzaczu	wyprzedzaczach
vocative	wyprzedzaczu	wyprzedzacze

Further reading

• wyprzedzacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN