wyręka

See also: wyręką

Polish

Etymology

Deverbal from wyręczyć. First attested in 1843.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈrɛŋ.ka/
• Rhymes: -ɛŋka
• Syllabification: wy‧rę‧ka

Noun

wyręka f

1. relief (release from a post or duty, as when replaced by another)
2. relief (person who takes over a shift for another)

Declension

Declension of wyręka

	singular	plural
nominative	wyręka	wyręki
genitive	wyręki	wyręk
dative	wyręce	wyrękom
accusative	wyrękę	wyręki
instrumental	wyręką	wyrękami
locative	wyręce	wyrękach
vocative	wyręko	wyręki

Related terms

verbs

• wyręczać impf, wyręczyć pf

 

Further reading

• wyręka in Polish dictionaries at PWN
• wyręka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego