złorzeczenie

Polish

Etymology

From złorzeczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /zwɔ.ʐɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: zło‧rze‧cze‧nie

Noun

złorzeczenie n

1. (uncountable) verbal noun of złorzeczyć
2. curse, imprecation

   Synonym: przekleństwo

Declension

Declension of złorzeczenie

	singular	plural
nominative	złorzeczenie	złorzeczenia
genitive	złorzeczenia	złorzeczeń
dative	złorzeczeniu	złorzeczeniom
accusative	złorzeczenie	złorzeczenia
instrumental	złorzeczeniem	złorzeczeniami
locative	złorzeczeniu	złorzeczeniach
vocative	złorzeczenie	złorzeczenia

Further reading

• złorzeczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• złorzeczenie in Polish dictionaries at PWN