zsemléim

Hungarian

Etymology

From zsemle +‎ -im (possessive suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈʒɛmleːjim]
• Hyphenation: zsem‧lé‧im

Noun

zsemléim

1. first-person singular multiple-possession possessive of zsemle

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
	singular	plural
nominative	—	zsemléim
accusative	—	zsemléimet
dative	—	zsemléimnek
instrumental	—	zsemléimmel
causal-final	—	zsemléimért
translative	—	zsemléimmé
terminative	—	zsemléimig
essive-formal	—	zsemléimként
essive-modal	—	—
inessive	—	zsemléimben
superessive	—	zsemléimen
adessive	—	zsemléimnél
illative	—	zsemléimbe
sublative	—	zsemléimre
allative	—	zsemléimhez
elative	—	zsemléimből
delative	—	zsemléimről
ablative	—	zsemléimtől
non-attributive possessive - singular	—	zsemléimé
non-attributive possessive - plural	—	zsemléiméi