Brief
See also: brief
German edit
Etymology edit
From Middle High German brief, from Old High German briaf, which is borrowed from Latin breve, a neuter form of brevis (“short”). Cognates include Middle Dutch brief, Dutch brief, Old Norse bréf, Old Saxon brēf (all of them borrowed from Latin)[1][2] and English brief.
Pronunciation edit
Noun edit
Brief m (strong, genitive Briefes or Briefs, plural Briefe, diminutive Briefchen n)
- letter (written message)
Declension edit
Declension of Brief [masculine, strong]
Hyponyms edit
Derived terms edit
References edit
- Brief on the German Wikipedia.Wikipedia de
- ^ Friedrich Kluge (1989) “Brief”, in Elmar Seebold, editor, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache [Etymological Dictionary of the German Language] (in German), 22nd edition, Berlin: Walter de Gruyter, →ISBN
- ^ brief; in: J. de Vries & F. de Tollenaere, "Etymologisch Woordenboek", Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht, 1986 (14de druk)
Further reading edit
- “Brief” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “Brief” in Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon
- “Brief” in Duden online
- Brief on the German Wikipedia.Wikipedia de
- Friedrich Kluge (1883) “Brief”, in John Francis Davis, transl., Etymological Dictionary of the German Language, published 1891
Hunsrik edit
Pronunciation edit
Noun edit
Brief m (plural Brief, diminutive Briefche)
- letter (written message)
- Sie hod en Brief fun eere Schwesder kried.
- She received a letter from her sister.
Declension edit
Declension of Brief
Derived terms edit
Further reading edit
Pennsylvania German edit
Etymology edit
Compare German Brief, Dutch brief, English brief.
Noun edit
Brief m (plural Brief)