aanbijten
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch aenbiten. Equivalent to aan + bijten.
Verb edit
aanbijten
- (transitive, of fish) to bite, to take the bait
- (transitive) to bite into (food), to take a bite from
- (transitive, archaic) to approach in order to bite
- (transitive, archaic) to lunge in order to bite, to (attempt to) attack by biting
Inflection edit
| Inflection of aanbijten (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanbijten | |||
| past singular | beet aan | |||
| past participle | aangebeten | |||
| infinitive | aanbijten | |||
| gerund | aanbijten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 2nd person sing. (jij) | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 2nd person sing. (u) | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 2nd person sing. (gij) | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 3rd person singular | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| plural | bijten aan | beten aan | aanbijten | aanbeten |
| subjunctive sing.1 | bijte aan | bete aan | aanbijte | aanbete |
| subjunctive plur.1 | bijten aan | beten aan | aanbijten | aanbeten |
| imperative sing. | bijt aan | |||
| imperative plur.1 | bijt aan | |||
| participles | aanbijtend | aangebeten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2 edit
Verb edit
aanbijten
- (transitive, obsolete) to have a light meal, in particular breakfast
Inflection edit
| Inflection of aanbijten (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanbijten | |||
| past singular | beet aan | |||
| past participle | aangebeten | |||
| infinitive | aanbijten | |||
| gerund | aanbijten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 2nd person sing. (jij) | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 2nd person sing. (u) | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 2nd person sing. (gij) | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| 3rd person singular | bijt aan | beet aan | aanbijt | aanbeet |
| plural | bijten aan | beten aan | aanbijten | aanbeten |
| subjunctive sing.1 | bijte aan | bete aan | aanbijte | aanbete |
| subjunctive plur.1 | bijten aan | beten aan | aanbijten | aanbeten |
| imperative sing. | bijt aan | |||
| imperative plur.1 | bijt aan | |||
| participles | aanbijtend | aangebeten | ||
| 1) Archaic. | ||||