aantokkelen
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
aantokkelen
- (transitive, music) to hit (a snare), to pluck, to strum
- (transitive, obsolete) to lure closer, to draw closer
Inflection edit
Inflection of aantokkelen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aantokkelen | |||
past singular | tokkelde aan | |||
past participle | aangetokkeld | |||
infinitive | aantokkelen | |||
gerund | aantokkelen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | tokkel aan | tokkelde aan | aantokkel | aantokkelde |
2nd person sing. (jij) | tokkelt aan | tokkelde aan | aantokkelt | aantokkelde |
2nd person sing. (u) | tokkelt aan | tokkelde aan | aantokkelt | aantokkelde |
2nd person sing. (gij) | tokkelt aan | tokkelde aan | aantokkelt | aantokkelde |
3rd person singular | tokkelt aan | tokkelde aan | aantokkelt | aantokkelde |
plural | tokkelen aan | tokkelden aan | aantokkelen | aantokkelden |
subjunctive sing.1 | tokkele aan | tokkelde aan | aantokkele | aantokkelde |
subjunctive plur.1 | tokkelen aan | tokkelden aan | aantokkelen | aantokkelden |
imperative sing. | tokkel aan | |||
imperative plur.1 | tokkelt aan | |||
participles | aantokkelend | aangetokkeld | ||
1) Archaic. |