compaginar
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Late Latin compagināre. First attested in 1803.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central) [kum.pə.ʒiˈna]
- IPA(key): (Balearic) [kom.pə.ʒiˈna]
- IPA(key): (Valencian) [kom.pa.d͡ʒiˈnaɾ]
Verb edit
compaginar (first-person singular present compagino, first-person singular preterite compaginí, past participle compaginat)
- (transitive, figurative) to balance, to combine
- (reflexive) to be compatible, to match, to fit with, to mesh with
Conjugation edit
Conjugation of compaginar (first conjugation)
References edit
- ^ “compaginar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “compaginar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “compaginar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “compaginar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin compagināre.
Pronunciation edit
Verb edit
compaginar (first-person singular present compagino, first-person singular preterite compaginé, past participle compaginado)
- (transitive) to collate
- (figurative, transitive, also takes a reflexive pronoun) to agree with; to match
- Compaginar los estudios y las actividades extraescolares es complicado.
- It is hard to be successful at both study and club activities.
Conjugation edit
Conjugation of compaginar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of compaginar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related terms edit
Further reading edit
- “compaginar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014