dissimular
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin dissimulāre.
Pronunciation edit
Verb edit
dissimular (first-person singular present dissimulo, first-person singular preterite dissimulí, past participle dissimulat)
- (transitive, intransitive) to hide, to conceal
- to feign, to pretend
Conjugation edit
Conjugation of dissimular (first conjugation)
Further reading edit
- “dissimular” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “dissimular”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “dissimular” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “dissimular” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese edit
Etymology edit
Borrowed from Latin dissimulāre.
Pronunciation edit
- Hyphenation: dis‧si‧mu‧lar
Verb edit
dissimular (first-person singular present dissimulo, first-person singular preterite dissimulei, past participle dissimulado)
Conjugation edit
Conjugation of dissimular (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.