mantelen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch mantelen. Equivalent to mantel + -en.
Pronunciation edit
Verb edit
mantelen
- (transitive) to clothe with a coat or cloak
Inflection edit
Inflection of mantelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | mantelen | |||
past singular | mantelde | |||
past participle | gemanteld | |||
infinitive | mantelen | |||
gerund | mantelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | mantel | mantelde | ||
2nd person sing. (jij) | mantelt | mantelde | ||
2nd person sing. (u) | mantelt | mantelde | ||
2nd person sing. (gij) | mantelt | mantelde | ||
3rd person singular | mantelt | mantelde | ||
plural | mantelen | mantelden | ||
subjunctive sing.1 | mantele | mantelde | ||
subjunctive plur.1 | mantelen | mantelden | ||
imperative sing. | mantel | |||
imperative plur.1 | mantelt | |||
participles | mantelend | gemanteld | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Norwegian Bokmål edit
Noun edit
mantelen m
Norwegian Nynorsk edit
Noun edit
mantelen m