pronosticar
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Medieval Latin prognosticāre, from prognosticus, from Ancient Greek προγνωστικός (prognōstikós, “foreknowing”).
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central) [pɾu.nus.tiˈka]
- IPA(key): (Balearic) [pɾo.nos.tiˈka]
- IPA(key): (Valencian) [pɾo.nos.tiˈkaɾ]
- Homophone: pronosticà
- Rhymes: -a(ɾ)
Verb edit
pronosticar (first-person singular present pronostico, first-person singular preterite pronostiquí, past participle pronosticat)
- (transitive) to foresee; to forecast
Conjugation edit
Related terms edit
Further reading edit
- “pronosticar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “pronosticar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “pronosticar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “pronosticar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Anagrams edit
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from Medieval Latin prognōsticāre, from prognōsticus, from Ancient Greek προγνωστικός (prognōstikós, “foreknowing”), from πρό- (pró-) + γνωστικός (gnōstikós, “of or for knowing, good at knowing”), from γιγνώσκω (gignṓskō, “to learn, know, perceive, mark, learn”).
Pronunciation edit
Verb edit
pronosticar (first-person singular present pronostico, first-person singular preterite pronostiqué, past participle pronosticado)
- to forecast, prognosticate, foresee
Conjugation edit
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related terms edit
Further reading edit
- “pronosticar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014