verstedelijken
Dutch edit
Etymology edit
Back-formation from verstedelijking. Equivalent to ver- + stad + -e- + -lijk + -en.
Pronunciation edit
- IPA(key): /vɛrˈsteː.də.lə.kə(n)/, /vərˈsteː.də.lə.kə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: ver‧ste‧de‧lij‧ken
Verb edit
verstedelijken
- (ergative) to urbanise [from early 20th c.]
- (ergative, rare, dated) to become or turn into urban municipal property [from early 20th c.]
Inflection edit
| Inflection of verstedelijken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verstedelijken | |||
| past singular | verstedelijkte | |||
| past participle | verstedelijkt | |||
| infinitive | verstedelijken | |||
| gerund | verstedelijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verstedelijk | verstedelijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | verstedelijkt | verstedelijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | verstedelijkt | verstedelijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | verstedelijkt | verstedelijkte | ||
| 3rd person singular | verstedelijkt | verstedelijkte | ||
| plural | verstedelijken | verstedelijkten | ||
| subjunctive sing.1 | verstedelijke | verstedelijkte | ||
| subjunctive plur.1 | verstedelijken | verstedelijkten | ||
| imperative sing. | verstedelijk | |||
| imperative plur.1 | verstedelijkt | |||
| participles | verstedelijkend | verstedelijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||