vervloeken
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch vervloeken. Equivalent to ver- + vloeken.
Pronunciation edit
Verb edit
vervloeken
- (transitive) to curse, to put a curse on someone
Inflection edit
| Inflection of vervloeken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vervloeken | |||
| past singular | vervloekte | |||
| past participle | vervloekt | |||
| infinitive | vervloeken | |||
| gerund | vervloeken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vervloek | vervloekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | vervloekt | vervloekte | ||
| 2nd person sing. (u) | vervloekt | vervloekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | vervloekt | vervloekte | ||
| 3rd person singular | vervloekt | vervloekte | ||
| plural | vervloeken | vervloekten | ||
| subjunctive sing.1 | vervloeke | vervloekte | ||
| subjunctive plur.1 | vervloeken | vervloekten | ||
| imperative sing. | vervloek | |||
| imperative plur.1 | vervloekt | |||
| participles | vervloekend | vervloekt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
Descendants edit
- Negerhollands: vervloek