verwezenlijken

Dutch

Etymology

From wezenlijk +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈʋeːzə(n)ləkə(n)/, /vɛrˈʋeːzə(n)ləkə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧we‧zen‧lij‧ken

Verb

verwezenlijken

1. to realize (US); realise (UK), accomplish

Inflection

Conjugation of verwezenlijken (weak, prefixed)
infinitive	verwezenlijken
past singular	verwezenlijkte
past participle	verwezenlijkt
infinitive	verwezenlijken
gerund	verwezenlijken n
	present tense	past tense
1st person singular	verwezenlijk	verwezenlijkte
2nd person sing. (jij)	verwezenlijkt	verwezenlijkte
2nd person sing. (u)	verwezenlijkt	verwezenlijkte
2nd person sing. (gij)	verwezenlijkt	verwezenlijkte
3rd person singular	verwezenlijkt	verwezenlijkte
plural	verwezenlijken	verwezenlijkten
subjunctive sing.1	verwezenlijke	verwezenlijkte
subjunctive plur.1	verwezenlijken	verwezenlijkten
imperative sing.	verwezenlijk
imperative plur.1	verwezenlijkt
participles	verwezenlijkend	verwezenlijkt
1) Archaic.

Derived terms

• verwezenlijking