áfangastaður

Icelandic

Etymology

From áfangi +‎ staður.

Noun

áfangastaður m (genitive singular áfangastaðar, nominative plural áfangastaðir)

1. stop, stopping point
2. destination

Declension

declension of áfangastaður

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	áfangastaður	áfangastaðurinn	áfangastaðir	áfangastaðirnir
accusative	áfangastað	áfangastaðinn	áfangastaði	áfangastaðina
dative	áfangastað	áfangastaðnum	áfangastöðum	áfangastöðunum
genitive	áfangastaðar	áfangastaðarins	áfangastaða	áfangastaðanna

Further reading

• “áfangastaður” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)