þjóta

See also: tjota, tjôta, and tjöta

Icelandic

þjóta (strong verb, third-person singular past indicative þaut, third-person plural past indicative þutu, supine þotið)

(intransitive) to rush, to dash
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
  Þey þey! þey þey! þaut í holti tófa,
  
  þurran vill hún blóði væta góm,
  
  eða líka einhver var að hóa
  
  undarlega digrum karlaróm;
  
  útilegumenn í Ódáðahraun
  
  eru kannske að smala fé á laun.
  Hush, hush, hush, hush,
  
  a vixen dashed in the hillock,
  
  wanting to quench her thirst with blood,
  
  then, there was also someone calling,
  
  with a strangely deep man's voice;
  
  Outlaws, to the Ódáðahraun (a vast, desolate lava field in the Icelandic highlands)
  
  are perhaps secretly driving sheep.
(intransitive, of the wind) to whistle, sing
Vindurinn þýtur og þrumurnar dynja.
The wind whistles and the thunders roar.

þjóta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að þjóta
supine (sagnbót)		þotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þjótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þýt	við þjótum	present (nútíð)	ég þjóti	við þjótum
	þú þýtur	þið þjótið		þú þjótir	þið þjótið
	hann, hún, það þýtur	þeir, þær, þau þjóta		hann, hún, það þjóti	þeir, þær, þau þjóti

past (þátíð)	ég þaut	við þutum	past (þátíð)	ég þyti	við þytum
	þú þaust	þið þutuð		þú þytir	þið þytuð
	hann, hún, það þaut	þeir, þær, þau þutu		hann, hún, það þyti	þeir, þær, þau þytu

imperative (boðháttur)	þjót (þú)	þjótið (þið)
	þjóttu	þjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þotinn	þotin	þotið	þotnir	þotnar	þotin
accusative (þolfall)	þotinn	þotna	þotið	þotna	þotnar	þotin
dative (þágufall)	þotnum	þotinni	þotnu	þotnum	þotnum	þotnum
genitive (eignarfall)	þotins	þotinnar	þotins	þotinna	þotinna	þotinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þotni	þotna	þotna	þotnu	þotnu	þotnu
accusative (þolfall)	þotna	þotnu	þotna	þotnu	þotnu	þotnu
dative (þágufall)	þotna	þotnu	þotna	þotnu	þotnu	þotnu
genitive (eignarfall)	þotna	þotnu	þotna	þotnu	þotnu	þotnu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

þjóta (singular past indicative þaut, plural past indicative þutu, past participle þotinn)

to emit a loud and whistling sound
á þaut af þjósti
a river roared with fury
to rush

Conjugation of þjóta — active (strong class 2)

Conjugation of þjóta — mediopassive (strong class 2)

þjóta in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.