Μεταπόντιον

Ancient Greek

Etymology

From μετᾰπόντῐος (metapóntios, “in the midst of the sea”) +‎ -ον (-on).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.ta.pón.ti.on/ → /me.taˈpon.ti.on/ → /me.taˈpon.di.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ta.pón.ti.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.taˈpon.ti.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.taˈpon.ti.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.taˈpon.ti.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.taˈpon.di.on/

Proper noun

Μετᾰπόντῐον • (Metapóntion) n (genitive Μετᾰποντῐ́ου); second declension

1. Metapontum, Magna Graecia; Metaponto, Basilicata, Italy

Inflection

Second declension of τὸ Μετᾰπόντῐον; τοῦ Μετᾰποντῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	τὸ Μετᾰπόντῐον tò Metapóntion
Genitive	τοῦ Μετᾰποντῐ́ου toû Metapontíou
Dative	τῷ Μετᾰποντῐ́ῳ tôi Metapontíōi
Accusative	τὸ Μετᾰπόντῐον tò Metapóntion
Vocative	Μετᾰπόντῐον Metapóntion
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Μετᾰποντῖνος (Metapontînos)
• Μετᾰπόντῐος (Metapóntios)

Descendants

• Greek: Μεταπόντιο (Metapóntio)
• Italian: Metaponto
• Latin: Metapontum

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,017