Πολύκλειτε

See also: πολύκλειτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lý.kleː.te/ → /poˈly.kli.te/ → /poˈli.kli.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.kleː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.kli.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.kli.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.kli.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.kli.te/

Proper noun

Πολῠ́κλειτε • (Polúkleite) m

1. vocative singular of Πολῠ́κλειτος (Polúkleitos, “Polyclitus”)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /poˈli.kli.te/
• Hyphenation: Πο‧λύ‧κλει‧τε

Proper noun

Πολύκλειτε • (Polýkleite) m

1. Vocative singular form of Πολύκλειτος (Polýkleitos, “Polyclitus”).