Πόλη

See also: πόλη

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek Πόλη (Pólē, “the City”), from Koine Greek Κωνσταντίνου πόλις (Kōnstantínou pólis, “Constantinople”), as in Ancient Greek πόλις f (pólis, “city”). Cognates: Pontic Greek Πόλη (Póli), Laz პოლი (p̌oli).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpo.li/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: Πό‧λη

Proper noun

Πόλη • (Póli) f

1. Istanbul, Constantinople

   Synonym: Κωνσταντινούπολη f (Konstantinoúpoli)

Declension

  Πόλη

case     \     number	singular
nominative	Πόλη •
genitive	Πόλης •
accusative	Πόλη •
vocative	Πόλη •

Derived terms

• από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα (apó tin Póli érchomai kai stin korfí kanéla, “nonsense”, proverb)

Related terms

• Πολίτης m (Polítis, “Constantinopolitan”), Πολίτισσα f (Polítissa)
• πολίτικος (polítikos, adjective)

• and see: πόλη f (póli, “city”)

References

• Πόλη - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.