Σερμυλιεύς

Ancient Greek

Alternative forms

• Σερμύλιοι (Sermúlioi)

Etymology

From Σερμύλη (Sermúlē) +‎ -εύς (-eús)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ser.my.li.ěu̯s/ → /ser.my.liˈeɸs/ → /ser.mi.liˈefs/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ser.my.li.ěu̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ser.my.liˈews/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ser.my.liˈeɸs/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ser.my.liˈefs/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ser.mi.liˈefs/

Noun

Σερμῠλῐεύς • (Sermulieús) m (genitive Σερμῠλῐέως); second declension

1. inhabitant of Sermyle

Declension

Third declension of ὁ Σερμῠλῐεύς; τοῦ Σερμῠλῐέως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σερμῠλῐεύς ho Sermulieús	τὼ Σερμῠλῐῆ tṑ Sermuliê	οἱ Σερμῠλῐῆς / Σερμῠλῐεῖς hoi Sermuliês / Sermulieîs
Genitive	τοῦ Σερμῠλῐέως / Σερμῠλῐῶς toû Sermuliéōs / Sermuliôs	τοῖν Σερμῠλῐέοιν toîn Sermuliéoin	τῶν Σερμῠλῐέων / Σερμῠλῐῶν tôn Sermuliéōn / Sermuliôn
Dative	τῷ Σερμῠλῐεῖ tôi Sermulieî	τοῖν Σερμῠλῐέοιν toîn Sermuliéoin	τοῖς Σερμῠλῐεῦσῐ / Σερμῠλῐεῦσῐν toîs Sermulieûsi(n)
Accusative	τὸν Σερμῠλῐέᾱ / Σερμῠλῐᾶ tòn Sermuliéā / Sermuliâ	τὼ Σερμῠλῐῆ tṑ Sermuliê	τοὺς Σερμῠλῐέᾱς / Σερμῠλῐᾶς toùs Sermuliéās / Sermuliâs
Vocative	Σερμῠλῐεῦ Sermulieû	Σερμῠλῐῆ Sermuliê	Σερμῠλῐῆς / Σερμῠλῐεῖς Sermuliês / Sermulieîs
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. The first form is uncontracted, the second contracted.

Further reading

• Σερμύλιοι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette