Σηκοανός

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛː.ko.a.nós/ → /si.ko.aˈnos/ → /si.ko.aˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛː.ko.a.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se̝.ko.aˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /si.ko.aˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.ko.aˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.ko.aˈnos/

Noun

Σηκοᾰνός • (Sēkoanós) m (genitive Σηκοᾰνοῦ); second declension

1. Alternative form of Σηκουᾰνός (Sēkouanós, “one of the Sequani”)

Inflection

Second declension of ὁ Σηκοᾰνός; τοῦ Σηκοᾰνοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σηκοᾰνός ho Sēkoanós	τὼ Σηκοᾰνώ tṑ Sēkoanṓ	οἱ Σηκοᾰνοί hoi Sēkoanoí
Genitive	τοῦ Σηκοᾰνοῦ toû Sēkoanoû	τοῖν Σηκοᾰνοῖν toîn Sēkoanoîn	τῶν Σηκοᾰνῶν tôn Sēkoanôn
Dative	τῷ Σηκοᾰνῷ tôi Sēkoanôi	τοῖν Σηκοᾰνοῖν toîn Sēkoanoîn	τοῖς Σηκοᾰνοῖς toîs Sēkoanoîs
Accusative	τὸν Σηκοᾰνόν tòn Sēkoanón	τὼ Σηκοᾰνώ tṑ Sēkoanṓ	τοὺς Σηκοᾰνούς toùs Sēkoanoús
Vocative	Σηκοᾰνέ Sēkoané	Σηκοᾰνώ Sēkoanṓ	Σηκοᾰνοί Sēkoanoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Σηκοανός (Sikoanós)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025