Συριάρχης

Ancient Greek

Etymology

Συρία (Suría) +‎ -άρχης (-árkhēs)

Noun

Συριάρχης • (Suriárkhēs) m (genitive Συριάρχου); first declension

1. Syriarch

Declension

First declension of ὁ Συριάρχης; τοῦ Συριάρχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Συριάρχης ho Suriárkhēs	τὼ Συριάρχᾱ tṑ Suriárkhā	οἱ Συριάρχαι hoi Suriárkhai
Genitive	τοῦ Συριάρχου toû Suriárkhou	τοῖν Συριάρχαιν toîn Suriárkhain	τῶν Συριαρχῶν tôn Suriarkhôn
Dative	τῷ Συριάρχῃ tôi Suriárkhēi	τοῖν Συριάρχαιν toîn Suriárkhain	τοῖς Συριάρχαις toîs Suriárkhais
Accusative	τὸν Συριάρχην tòn Suriárkhēn	τὼ Συριάρχᾱ tṑ Suriárkhā	τοὺς Συριάρχᾱς toùs Suriárkhās
Vocative	Συριάρχᾰ Suriárkha	Συριάρχᾱ Suriárkhā	Συριάρχαι Suriárkhai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: Syriarcha
  • English: Syriarch
  • French: syriarque

References

• “Συριάρχης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press