Τουσκλᾶνος

Ancient Greek

Etymology

From Latin Tusculānus.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tuːs.klâː.nos/ → /tusˈkla.nos/ → /tusˈkla.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tuːs.klâː.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tusˈkla.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tusˈkla.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tusˈkla.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tusˈkla.nos/

Noun

Τουσκλᾶνος • (Tousklânos) m (genitive Τουσκλᾱ́νου); second declension

1. an inhabitant of Tusculum or Tuscolo; a Tusculan

Inflection

Second declension of ὁ Τουσκλᾶνος; τοῦ Τουσκλᾱ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Τουσκλᾶνος ho Tousklânos	τὼ Τουσκλᾱ́νω tṑ Tousklā́nō	οἱ Τουσκλᾶνοι hoi Tousklânoi
Genitive	τοῦ Τουσκλᾱ́νου toû Tousklā́nou	τοῖν Τουσκλᾱ́νοιν toîn Tousklā́noin	τῶν Τουσκλᾱ́νων tôn Tousklā́nōn
Dative	τῷ Τουσκλᾱ́νῳ tôi Tousklā́nōi	τοῖν Τουσκλᾱ́νοιν toîn Tousklā́noin	τοῖς Τουσκλᾱ́νοις toîs Tousklā́nois
Accusative	τὸν Τουσκλᾶνον tòn Tousklânon	τὼ Τουσκλᾱ́νω tṑ Tousklā́nō	τοὺς Τουσκλᾱ́νους toùs Tousklā́nous
Vocative	Τουσκλᾶνε Tousklâne	Τουσκλᾱ́νω Tousklā́nō	Τουσκλᾶνοι Tousklânoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Τουσκλάνος (Tousklános)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,028