αειθαλής

See also: ἀειθαλής

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀειθαλής (aeithalḗs). By surface analysis, αει- (aei-, “ever”) +‎ θάλλω (thállo, “bloom, thrive”).

Adjective

αειθαλής • (aeithalís) m (feminine αειθαλής, neuter αειθαλές)

1. (botany) evergreen (of plant which keeps its leaves)
2. (figuratively) fresh, lively and young looking (of old person)

Declension

Declension of αειθαλής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αειθαλής •	αειθαλής •	αειθαλές •	αειθαλείς •	αειθαλείς •	αειθαλή •
genitive	αειθαλούς • / αειθαλή •	αειθαλούς •	αειθαλούς •	αειθαλών •	αειθαλών •	αειθαλών •
accusative	αειθαλή •	αειθαλή •	αειθαλές •	αειθαλείς •	αειθαλείς •	αειθαλή •
vocative	αειθαλή • / αειθαλής •	αειθαλής •	αειθαλές •	αειθαλείς •	αειθαλείς •	αειθαλή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αειθαλής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αειθαλής, etc.)

Antonyms

• φυλλοβόλος (fyllovólos, “deciduous”)

Further reading

• αειθαλής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language