ακατοίκητος

Greek

Etymology

From Byzantine Greek ἀκατοίκητος (akatoíkētos), from α- (a-) +‎ κατοικη- (katoiki-) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kaˈti.ci.tos/
• Hyphenation: α‧κα‧τοί‧κη‧τος

Adjective

ακατοίκητος • (akatoíkitos) m (feminine ακατοίκητη, neuter ακατοίκητο)

1. uninhabitable
2. uninhabited

Declension

Declension of ακατοίκητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακατοίκητος •	ακατοίκητη •	ακατοίκητο •	ακατοίκητοι •	ακατοίκητες •	ακατοίκητα •
genitive	ακατοίκητου •	ακατοίκητης •	ακατοίκητου •	ακατοίκητων •	ακατοίκητων •	ακατοίκητων •
accusative	ακατοίκητο •	ακατοίκητη •	ακατοίκητο •	ακατοίκητους •	ακατοίκητες •	ακατοίκητα •
vocative	ακατοίκητε •	ακατοίκητη •	ακατοίκητο •	ακατοίκητοι •	ακατοίκητες •	ακατοίκητα •

Antonyms

• κατοικημένος (katoikiménos, participle)

Related terms

• κατοικία f (katoikía, “habitation, home”)

• and see: κάτοικος m or f (kátoikos, “inhabitant”)