ακυνήγητος

Greek

Adjective

ακυνήγητος • (akynígitos) m (feminine ακυνήγητη, neuter ακυνήγητο)

1. unchased, not pursued

   Synonym: ακαταδίωκτος (akatadíoktos)

   Antonym: κυνηγημένος (kynigiménos)

Declension

Declension of ακυνήγητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακυνήγητος •	ακυνήγητη •	ακυνήγητο •	ακυνήγητοι •	ακυνήγητες •	ακυνήγητα •
genitive	ακυνήγητου •	ακυνήγητης •	ακυνήγητου •	ακυνήγητων •	ακυνήγητων •	ακυνήγητων •
accusative	ακυνήγητο •	ακυνήγητη •	ακυνήγητο •	ακυνήγητους •	ακυνήγητες •	ακυνήγητα •
vocative	ακυνήγητε •	ακυνήγητη •	ακυνήγητο •	ακυνήγητοι •	ακυνήγητες •	ακυνήγητα •

Related terms

• see: κυνηγός m (kynigós, “hunter”)