ανασκίρτηση

Greek

Noun

ανασκίρτηση • (anaskírtisi) f (uncountable)

1. jump, start (the result of a sudden shock)

   Synonym: ανασκίρτημα (anaskírtima)

Declension

  ανασκίρτηση

case     \     number	singular
nominative	ανασκίρτηση •
genitive	ανασκίρτησης •
accusative	ανασκίρτηση •
vocative	ανασκίρτηση •
Older or formal genitive singular: ανασκιρτήσεως •

Related terms

• see: ανασκιρτώ (anaskirtó, “to be startled”)