ανασταλτικός

Greek

Adjective

ανασταλτικός • (anastaltikós) m (feminine ανασταλτική, neuter ανασταλτικό)

1. inhibitory, inhibiting, deterring

   Synonym: ανασχετικός (anaschetikós)

   ανασταλτικός παράγοντας ― anastaltikós parágontas ― inhibiting factor, inhibitor

2. checking, restraining

   ανασταλτικό βέτο ― anastaltikó véto ― restraining veto

Declension

Declension of ανασταλτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανασταλτικός •	ανασταλτική •	ανασταλτικό •	ανασταλτικοί •	ανασταλτικές •	ανασταλτικά •
genitive	ανασταλτικού •	ανασταλτικής •	ανασταλτικού •	ανασταλτικών •	ανασταλτικών •	ανασταλτικών •
accusative	ανασταλτικό •	ανασταλτική •	ανασταλτικό •	ανασταλτικούς •	ανασταλτικές •	ανασταλτικά •
vocative	ανασταλτικέ •	ανασταλτική •	ανασταλτικό •	ανασταλτικοί •	ανασταλτικές •	ανασταλτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανασταλτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανασταλτικός, etc.)

Coordinate terms

• αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)

Related terms

• ανασταλτικό n (anastaltikó, “inhibition”)

• and see: αναστέλλω (anastéllo, “to suspend”)