αναστολέας

Greek

Noun

αναστολέας • (anastoléas) m (plural αναστολείς)

1. (biochemistry, engineering) inhibitor, inhibiting factor

   ένας αναστολέας ενζύμου ― énas anastoléas enzýmou ― an enzyme inhibitor

2. (nautical) stopper, gripe (short rope used for securing something)

Declension

Declension of αναστολέας

	singular	plural
nominative	αναστολέας (anastoléas)	αναστολείς (anastoleís)
genitive	αναστολέα (anastoléa) αναστολέως (anastoléos)	αναστολέων (anastoléon)
accusative	αναστολέα (anastoléa)	αναστολείς (anastoleís)
vocative	αναστολέα (anastoléa)	αναστολείς (anastoleís)

The second genitive singular is formal (ancient), and suitable for the feminine gender.

Coordinate terms

• ανασταλτικό n (anastaltikó, “inhibition”)

Related terms

• αναστολή f (anastolí, “suspension”)