ανασταλτικό

Greek

Etymology

From ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”, adjective).

Noun

ανασταλτικό • (anastaltikó) n (plural ανασταλτικά)

1. inhibition

Declension

declension of ανασταλτικό

case     \     number	singular	plural
nominative	ανασταλτικό •	ανασταλτικά •
genitive	ανασταλτικού •	ανασταλτικών •
accusative	ανασταλτικό •	ανασταλτικά •
vocative	ανασταλτικό •	ανασταλτικά •

Coordinate terms

• αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)

Related terms

• see: ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”)

Adjective

ανασταλτικό • (anastaltikó)

1. Accusative masculine singular form of ανασταλτικός (anastaltikós).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of ανασταλτικός (anastaltikós).