απέραντος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀπέραντος (apérantos).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈpe.ɾan.dos/

Adjective

απέραντος • (apérantos) m (feminine απέραντη, neuter απέραντο)

1. vast, endless, boundless

Declension

Declension of απέραντος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απέραντος •	απέραντη •	απέραντο •	απέραντοι •	απέραντες •	απέραντα •
genitive	απέραντου •	απέραντης •	απέραντου •	απέραντων •	απέραντων •	απέραντων •
accusative	απέραντο •	απέραντη •	απέραντο •	απέραντους •	απέραντες •	απέραντα •
vocative	απέραντε •	απέραντη •	απέραντο •	απέραντοι •	απέραντες •	απέραντα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απέραντος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απέραντος, etc.)

Related terms

• and see: απεραντολογία f (aperantología, “verbosity”)
• απεραντοσύνη f (aperantosýni, “vastness, infinity”)

 

Further reading

• απέραντος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language