αποδεικτικός

See also: ἀποδεικτικός

Greek

Alternative forms

• αποδειχτικός (apodeichtikós)

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀποδεικτικός (apodeiktikós). By surface analysis, αποδεικ(νύω) (apodeik(nýo)) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.po.ði.ktiˈkos/
• Hyphenation: α‧πο‧δει‧κτι‧κός

Adjective

αποδεικτικός • (apodeiktikós) m (feminine αποδεικτική, neuter αποδεικτικό)

1. demonstrative, probative, substantiating, apodeictic

Declension

Declension of αποδεικτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αποδεικτικός •	αποδεικτική •	αποδεικτικό •	αποδεικτικοί •	αποδεικτικές •	αποδεικτικά •
genitive	αποδεικτικού •	αποδεικτικής •	αποδεικτικού •	αποδεικτικών •	αποδεικτικών •	αποδεικτικών •
accusative	αποδεικτικό •	αποδεικτική •	αποδεικτικό •	αποδεικτικούς •	αποδεικτικές •	αποδεικτικά •
vocative	αποδεικτικέ •	αποδεικτική •	αποδεικτικό •	αποδεικτικοί •	αποδεικτικές •	αποδεικτικά •

Related terms

• αποδεικτικό n (apodeiktikó, “certificate”)
• and see: αποδεικνύω (apodeiknýo, “I prove, I demonstrate”)