ἀποδεικτικός

See also: αποδεικτικός

Ancient Greek

Etymology

From ἀποδείκνυμι (apodeíknumi) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.deːk.ti.kós/ → /a.po.ðik.tiˈkos/ → /a.po.ðik.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.deːk.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.dik.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/

Adjective

ἀποδεικτῐκός • (apodeiktikós) m (feminine ἀποδεικτῐκή, neuter ἀποδεικτῐκόν); first/second declension

1. affording proof, demonstrative
2. explanatory
3. scientifically minded, exact
4. (nominalized, neuter plural) sights, attractions

Declension

First and second declension of ἀ̆ποδεικτῐκός; ἀ̆ποδεικτῐκή; ἀ̆ποδεικτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀ̆ποδεικτῐκός apodeiktikós	ἀ̆ποδεικτῐκή apodeiktikḗ	ἀ̆ποδεικτῐκόν apodeiktikón		ἀ̆ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ	ἀ̆ποδεικτῐκᾱ́ apodeiktikā́	ἀ̆ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ		ἀ̆ποδεικτῐκοί apodeiktikoí	ἀ̆ποδεικτῐκαί apodeiktikaí	ἀ̆ποδεικτῐκᾰ́ apodeiktiká
Genitive		ἀ̆ποδεικτῐκοῦ apodeiktikoû	ἀ̆ποδεικτῐκῆς apodeiktikês	ἀ̆ποδεικτῐκοῦ apodeiktikoû		ἀ̆ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn	ἀ̆ποδεικτῐκαῖν apodeiktikaîn	ἀ̆ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn		ἀ̆ποδεικτῐκῶν apodeiktikôn	ἀ̆ποδεικτῐκῶν apodeiktikôn	ἀ̆ποδεικτῐκῶν apodeiktikôn
Dative		ἀ̆ποδεικτῐκῷ apodeiktikôi	ἀ̆ποδεικτῐκῇ apodeiktikêi	ἀ̆ποδεικτῐκῷ apodeiktikôi		ἀ̆ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn	ἀ̆ποδεικτῐκαῖν apodeiktikaîn	ἀ̆ποδεικτῐκοῖν apodeiktikoîn		ἀ̆ποδεικτῐκοῖς apodeiktikoîs	ἀ̆ποδεικτῐκαῖς apodeiktikaîs	ἀ̆ποδεικτῐκοῖς apodeiktikoîs
Accusative		ἀ̆ποδεικτῐκόν apodeiktikón	ἀ̆ποδεικτῐκήν apodeiktikḗn	ἀ̆ποδεικτῐκόν apodeiktikón		ἀ̆ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ	ἀ̆ποδεικτῐκᾱ́ apodeiktikā́	ἀ̆ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ		ἀ̆ποδεικτῐκούς apodeiktikoús	ἀ̆ποδεικτῐκᾱ́ς apodeiktikā́s	ἀ̆ποδεικτῐκᾰ́ apodeiktiká
Vocative		ἀ̆ποδεικτῐκέ apodeiktiké	ἀ̆ποδεικτῐκή apodeiktikḗ	ἀ̆ποδεικτῐκόν apodeiktikón		ἀ̆ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ	ἀ̆ποδεικτῐκᾱ́ apodeiktikā́	ἀ̆ποδεικτῐκώ apodeiktikṓ		ἀ̆ποδεικτῐκοί apodeiktikoí	ἀ̆ποδεικτῐκαί apodeiktikaí	ἀ̆ποδεικτῐκᾰ́ apodeiktiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀ̆ποδεικτῐκῶς apodeiktikôs				ἀ̆ποδεικτῐκώτερος apodeiktikṓteros				ἀ̆ποδεικτῐκώτᾰτος apodeiktikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: apodeictic
• → Greek: αποδεικτικός (apodeiktikós) (learned)
• → Latin: apodīcticus (see there for further descendants)

Further reading

• ἀποδεικτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποδεικτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποδεικτικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀποδεικτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press