βορβορυγμός

Ancient Greek

Etymology

From βορβορύζω (borborúzō, “to rumble”) +‎ -μός (-mós), an imitative reduplicated formation, see also βόρβορος (bórboros, “filth”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bor.bo.ryŋ.mós/ → /βor.βo.ryɣˈmos/ → /vor.vo.riɣˈmos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bor.bo.ryŋ.mós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bor.bo.ryɡˈmos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βor.βo.ryɣˈmos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vor.vo.ryɣˈmos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vor.vo.riɣˈmos/

Noun

βορβορυγμός • (borborugmós) m (genitive βορβορυγμοῦ); second declension

1. intestinal rumbling

Inflection

Second declension of ὁ βορβορυγμός; τοῦ βορβορυγμοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βορβορυγμός ho borborugmós	τὼ βορβορυγμώ tṑ borborugmṓ	οἱ βορβορυγμοί hoi borborugmoí
Genitive	τοῦ βορβορυγμοῦ toû borborugmoû	τοῖν βορβορυγμοῖν toîn borborugmoîn	τῶν βορβορυγμῶν tôn borborugmôn
Dative	τῷ βορβορυγμῷ tôi borborugmôi	τοῖν βορβορυγμοῖν toîn borborugmoîn	τοῖς βορβορυγμοῖς toîs borborugmoîs
Accusative	τὸν βορβορυγμόν tòn borborugmón	τὼ βορβορυγμώ tṑ borborugmṓ	τοὺς βορβορυγμούς toùs borborugmoús
Vocative	βορβορυγμέ borborugmé	βορβορυγμώ borborugmṓ	βορβορυγμοί borborugmoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: borborygm

Further reading

• “βορβορυγμός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• βορβορυγμός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βορβορυγμός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)