βραχύχρονος

Greek

Etymology

From βραχύς (vrachýs, “short”) +‎ χρόνος (chrónos).

Adjective

βραχύχρονος • (vrachýchronos) m (feminine βραχύχρονη, neuter βραχύχρονο)

1. (phonetics, phonology) short (of a vowel, of a sound)

   Antonym: μακρόχρονος (makróchronos)

Declension

Declension of βραχύχρονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	βραχύχρονος •	βραχύχρονη •	βραχύχρονο •	βραχύχρονοι •	βραχύχρονες •	βραχύχρονα •
genitive	βραχύχρονου •	βραχύχρονης •	βραχύχρονου •	βραχύχρονων •	βραχύχρονων •	βραχύχρονων •
accusative	βραχύχρονο •	βραχύχρονη •	βραχύχρονο •	βραχύχρονους •	βραχύχρονες •	βραχύχρονα •
vocative	βραχύχρονε •	βραχύχρονη •	βραχύχρονο •	βραχύχρονοι •	βραχύχρονες •	βραχύχρονα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βραχύχρονος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βραχύχρονος, etc.)

See also

• βραχυχρόνιος (vrachychrónios, “short-lived”)

Further reading

• βραχύχρονος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language