μακρόχρονος

Greek

Etymology

From μακρός (makrós, “long”) +‎ χρόνος (chrónos).

Adjective

μακρόχρονος • (makróchronos) m (feminine μακρόχρονη, neuter μακρόχρονο)

1. (phonetics, phonology) long (of a vowel, of a sound)

   Antonym: βραχύχρονος (vrachýchronos)

Declension

Declension of μακρόχρονος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μακρόχρονος •	μακρόχρονη •	μακρόχρονο •	μακρόχρονοι •	μακρόχρονες •	μακρόχρονα •
genitive	μακρόχρονου •	μακρόχρονης •	μακρόχρονου •	μακρόχρονων •	μακρόχρονων •	μακρόχρονων •
accusative	μακρόχρονο •	μακρόχρονη •	μακρόχρονο •	μακρόχρονους •	μακρόχρονες •	μακρόχρονα •
vocative	μακρόχρονε •	μακρόχρονη •	μακρόχρονο •	μακρόχρονοι •	μακρόχρονες •	μακρόχρονα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μακρόχρονος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μακρόχρονος, etc.)

Further reading

• μακρόχρονος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language