Wiktionary

γαμέω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From γάμος (gámos, “marriage, matrimony”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

γαμέω • (gaméō)

  1. to marry (a wife)
  2. (middle voice) to give oneself in marriage, to marry (a man)
  3. (middle voice) to get a spouse for, to betroth (generally of parents for their children)
  4. to take (a woman) as a lover
  5. (euphemistic) to have sex with

Inflection

edit

Note that one of the future forms is identical to the present:

   Present: γαμέω, γαμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γαμέω γαμέεις γαμέει γαμέετον γαμέετον γαμέομεν γαμέετε γαμέουσῐ(ν)
subjunctive γαμέω γαμέῃς γαμέῃ γαμέητον γαμέητον γαμέωμεν γαμέητε γαμέωσῐ(ν)
optative γαμέοιμῐ γαμέοις γαμέοι γαμέοιτον γαμεοίτην γαμέοιμεν γαμέοιτε γαμέοιεν
imperative   γάμεε γαμεέτω γαμέετον γαμεέτων   γαμέετε γαμεόντων
middle/
passive 		indicative γαμέομαι γαμέῃ,
γαμέει 		γαμέεται γαμέεσθον γαμέεσθον γαμεόμεθᾰ γαμέεσθε γαμέονται
subjunctive γαμέωμαι γαμέῃ γαμέηται γαμέησθον γαμέησθον γαμεώμεθᾰ γαμέησθε γαμέωνται
optative γαμεοίμην γαμέοιο γαμέοιτο γαμέοισθον γαμεοίσθην γαμεοίμεθᾰ γαμέοισθε γαμέοιντο
imperative   γαμέου γαμεέσθω γαμέεσθον γαμεέσθων   γαμέεσθε γαμεέσθων
active middle/passive
infinitive γαμέειν γαμέεσθαι
participle m γαμέων γαμεόμενος
f γαμέουσᾰ γαμεομένη
n γαμέον γαμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: γαμῶ, γαμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γαμῶ γαμεῖς γαμεῖ γαμεῖτον γαμεῖτον γαμοῦμεν γαμεῖτε γαμοῦσῐ(ν)
subjunctive γαμῶ γαμῇς γαμῇ γαμῆτον γαμῆτον γαμῶμεν γαμῆτε γαμῶσῐ(ν)
optative γαμοίην,
γαμοῖμῐ 		γαμοίης,
γαμοῖς 		γαμοίη,
γαμοῖ 		γαμοῖτον,
γαμοίητον 		γαμοίτην,
γαμοιήτην 		γαμοῖμεν,
γαμοίημεν 		γαμοῖτε,
γαμοίητε 		γαμοῖεν,
γαμοίησᾰν
imperative   γάμει γαμείτω γαμεῖτον γαμείτων   γαμεῖτε γαμούντων
middle/
passive 		indicative γαμοῦμαι γαμεῖ,
γαμῇ 		γαμεῖται γαμεῖσθον γαμεῖσθον γαμούμεθᾰ γαμεῖσθε γαμοῦνται
subjunctive γαμῶμαι γαμῇ γαμῆται γαμῆσθον γαμῆσθον γαμώμεθᾰ γαμῆσθε γαμῶνται
optative γαμοίμην γαμοῖο γαμοῖτο γαμοῖσθον γαμοίσθην γαμοίμεθᾰ γαμοῖσθε γαμοῖντο
imperative   γαμοῦ γαμείσθω γαμεῖσθον γαμείσθων   γαμεῖσθε γαμείσθων
active middle/passive
infinitive γαμεῖν γαμεῖσθαι
participle m γαμῶν γαμούμενος
f γαμοῦσᾰ γαμουμένη
n γαμοῦν γαμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐγάμεον, ἐγαμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγάμεον ἐγάμεες ἐγάμεε(ν) ἐγαμέετον ἐγαμεέτην ἐγαμέομεν ἐγαμέετε ἐγάμεον
middle/
passive 		indicative ἐγαμεόμην ἐγαμέου ἐγαμέετο ἐγαμέεσθον ἐγαμεέσθην ἐγαμεόμεθᾰ ἐγαμέεσθε ἐγαμέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐγάμουν, ἐγαμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγάμουν ἐγάμεις ἐγάμει ἐγαμεῖτον ἐγαμείτην ἐγαμοῦμεν ἐγαμεῖτε ἐγάμουν
middle/
passive 		indicative ἐγαμούμην ἐγαμοῦ ἐγαμεῖτο ἐγαμεῖσθον ἐγαμείσθην ἐγαμούμεθᾰ ἐγαμεῖσθε ἐγαμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γαμέω, γαμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γαμέω γαμέεις γαμέει γαμέετον γαμέετον γαμέομεν γαμέετε γαμέουσῐ(ν)
optative γαμέοιμῐ γαμέοις γαμέοι γαμέοιτον γαμεοίτην γαμέοιμεν γαμέοιτε γαμέοιεν
middle indicative γαμέομαι γαμέῃ,
γαμέει 		γαμέεται γαμέεσθον γαμέεσθον γαμεόμεθᾰ γαμέεσθε γαμέονται
optative γαμεοίμην γαμέοιο γαμέοιτο γαμέοισθον γαμεοίσθην γαμεοίμεθᾰ γαμέοισθε γαμέοιντο
active middle
infinitive γαμέειν γαμέεσθαι
participle m γαμέων γαμεόμενος
f γαμέουσᾰ γαμεομένη
n γαμέον γαμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γαμῶ, γαμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γαμῶ γαμεῖς γαμεῖ γαμεῖτον γαμεῖτον γαμοῦμεν γαμεῖτε γαμοῦσῐ(ν)
optative γαμοίην,
γαμοῖμῐ 		γαμοίης,
γαμοῖς 		γαμοίη,
γαμοῖ 		γαμοῖτον,
γαμοίητον 		γαμοίτην,
γαμοιήτην 		γαμοῖμεν,
γαμοίημεν 		γαμοῖτε,
γαμοίητε 		γαμοῖεν,
γαμοίησᾰν
middle indicative γαμοῦμαι γαμῇ γαμεῖται γαμεῖσθον γαμεῖσθον γαμούμεθᾰ γαμεῖσθε γαμοῦνται
optative γαμοίμην γαμοῖο γαμοῖτο γαμοῖσθον γαμοίσθην γαμοίμεθᾰ γαμοῖσθε γαμοῖντο
active middle
infinitive γαμεῖν γαμεῖσθαι
participle m γαμῶν γαμούμενος
f γαμοῦσᾰ γαμουμένη
n γαμοῦν γαμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γαμήσω, γαμήσομαι, γαμηθήσομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γαμήσω γαμήσεις γαμήσει γαμήσετον γαμήσετον γαμήσομεν γαμήσετε γαμήσουσῐ(ν)
optative γαμήσοιμῐ γαμήσοις γαμήσοι γαμήσοιτον γαμησοίτην γαμήσοιμεν γαμήσοιτε γαμήσοιεν
middle indicative γαμήσομαι γαμήσῃ,
γαμήσει 		γαμήσεται γαμήσεσθον γαμήσεσθον γαμησόμεθᾰ γαμήσεσθε γαμήσονται
optative γαμησοίμην γαμήσοιο γαμήσοιτο γαμήσοισθον γαμησοίσθην γαμησοίμεθᾰ γαμήσοισθε γαμήσοιντο
passive indicative γαμηθήσομαι γαμηθήσῃ γαμηθήσεται γαμηθήσεσθον γαμηθήσεσθον γαμηθησόμεθᾰ γαμηθήσεσθε γαμηθήσονται
optative γαμηθησοίμην γαμηθήσοιο γαμηθήσοιτο γαμηθήσοισθον γαμηθησοίσθην γαμηθησοίμεθᾰ γαμηθήσοισθε γαμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive γαμήσειν γαμήσεσθαι γαμηθήσεσθαι
participle m γαμήσων γαμησόμενος γαμηθησόμενος
f γαμήσουσᾰ γαμησομένη γαμηθησομένη
n γαμῆσον γαμησόμενον γαμηθησόμενον
   Future: γαμέσσω, γαμέσσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γαμέσσω γαμέσσεις γαμέσσει γαμέσσετον γαμέσσετον γαμέσσομεν γαμέσσετε γαμέσσουσῐ(ν)
optative γαμέσσοιμῐ γαμέσσοισ(θᾰ) γαμέσσοι γαμέσσοιτον γαμεσσοίτην γαμέσσοιμεν γαμέσσοιτε γαμέσσοιεν
middle indicative γαμέσσομαι γαμέσσεαι γαμέσσεται γαμέσσεσθον γαμέσσεσθον γαμεσσόμε(σ)θᾰ γαμέσσεσθε γαμέσσονται
optative γαμεσσοίμην γαμέσσοιο γαμέσσοιτο γαμέσσοισθον γαμεσσοίσθην γαμεσσοίμε(σ)θᾰ γαμέσσοισθε γαμεσσοίᾰτο
active middle
infinitive γαμέσσειν/γαμεσσέμεν(αι)/γαμέσσμεν(αι) γαμέσσεσθαι
participle m γαμέσσων γαμεσσόμενος
f γαμέσσουσᾰ γαμεσσομένη
n γαμέσσον γαμεσσόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔγημᾰ, ἐγημᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔγημᾰ ἔγημᾰς ἔγημε(ν) ἐγήμᾰτον ἐγημᾰ́την ἐγήμᾰμεν ἐγήμᾰτε ἔγημᾰν
subjunctive γήμω γήμῃς γήμῃ γήμητον γήμητον γήμωμεν γήμητε γήμωσῐ(ν)
optative γήμαιμῐ γήμειᾰς,
γήμαις 		γήμειε(ν),
γήμαι 		γήμαιτον γημαίτην γήμαιμεν γήμαιτε γήμειᾰν,
γήμαιεν
imperative   γῆμον γημᾰ́τω γήμᾰτον γημᾰ́των   γήμᾰτε γημᾰ́ντων
middle indicative ἐγημᾰ́μην ἐγήμω ἐγήμᾰτο ἐγήμᾰσθον ἐγημᾰ́σθην ἐγημᾰ́μεθᾰ ἐγήμᾰσθε ἐγήμᾰντο
subjunctive γήμωμαι γήμῃ γήμηται γήμησθον γήμησθον γημώμεθᾰ γήμησθε γήμωνται
optative γημαίμην γήμαιο γήμαιτο γήμαισθον γημαίσθην γημαίμεθᾰ γήμαισθε γήμαιντο
imperative   γῆμαι γημᾰ́σθω γήμᾰσθον γημᾰ́σθων   γήμᾰσθε γημᾰ́σθων
active middle
infinitive γῆμαι γήμᾰσθαι
participle m γήμᾱς γημᾰ́μενος
f γήμᾱσᾰ γημᾰμένη
n γῆμᾰν γημᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγάμησᾰ, ἐγαμησᾰ́μην, ἐγαμήθην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγάμησᾰ ἐγάμησᾰς ἐγάμησε(ν) ἐγαμήσᾰτον ἐγαμησᾰ́την ἐγαμήσᾰμεν ἐγαμήσᾰτε ἐγάμησᾰν
subjunctive γαμήσω γαμήσῃς γαμήσῃ γαμήσητον γαμήσητον γαμήσωμεν γαμήσητε γαμήσωσῐ(ν)
optative γαμήσαιμῐ γαμήσειᾰς,
γαμήσαις 		γαμήσειε(ν),
γαμήσαι 		γαμήσαιτον γαμησαίτην γαμήσαιμεν γαμήσαιτε γαμήσειᾰν,
γαμήσαιεν
imperative   γάμησον γαμησᾰ́τω γαμήσᾰτον γαμησᾰ́των   γαμήσᾰτε γαμησᾰ́ντων
middle indicative ἐγαμησᾰ́μην ἐγαμήσω ἐγαμήσᾰτο ἐγαμήσᾰσθον ἐγαμησᾰ́σθην ἐγαμησᾰ́μεθᾰ ἐγαμήσᾰσθε ἐγαμήσᾰντο
subjunctive γαμήσωμαι γαμήσῃ γαμήσηται γαμήσησθον γαμήσησθον γαμησώμεθᾰ γαμήσησθε γαμήσωνται
optative γαμησαίμην γαμήσαιο γαμήσαιτο γαμήσαισθον γαμησαίσθην γαμησαίμεθᾰ γαμήσαισθε γαμήσαιντο
imperative   γάμησαι γαμησᾰ́σθω γαμήσᾰσθον γαμησᾰ́σθων   γαμήσᾰσθε γαμησᾰ́σθων
passive indicative ἐγαμήθην ἐγαμήθης ἐγαμήθη ἐγαμήθητον ἐγαμηθήτην ἐγαμήθημεν ἐγαμήθητε ἐγαμήθησᾰν
subjunctive γαμηθῶ γαμηθῇς γαμηθῇ γαμηθῆτον γαμηθῆτον γαμηθῶμεν γαμηθῆτε γαμηθῶσῐ(ν)
optative γαμηθείην γαμηθείης γαμηθείη γαμηθεῖτον,
γαμηθείητον 		γαμηθείτην,
γαμηθειήτην 		γαμηθεῖμεν,
γαμηθείημεν 		γαμηθεῖτε,
γαμηθείητε 		γαμηθεῖεν,
γαμηθείησᾰν
imperative   γαμήθητῐ γαμηθήτω γαμήθητον γαμηθήτων   γαμήθητε γαμηθέντων
active middle passive
infinitive γαμῆσαι γαμήσᾰσθαι γαμηθῆναι
participle m γαμήσᾱς γαμησᾰ́μενος γαμηθείς
f γαμήσᾱσᾰ γαμησᾰμένη γαμηθεῖσᾰ
n γαμῆσᾰν γαμησᾰ́μενον γαμηθέν
   Perfect: γεγάμηκᾰ, γεγάμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γεγάμηκᾰ γεγάμηκᾰς γεγάμηκε(ν) γεγαμήκᾰτον γεγαμήκᾰτον γεγαμήκᾰμεν γεγαμήκᾰτε γεγαμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive γεγαμήκω γεγαμήκῃς γεγαμήκῃ γεγαμήκητον γεγαμήκητον γεγαμήκωμεν γεγαμήκητε γεγαμήκωσῐ(ν)
optative γεγαμήκοιμῐ,
γεγαμηκοίην 		γεγαμήκοις,
γεγαμηκοίης 		γεγαμήκοι,
γεγαμηκοίη 		γεγαμήκοιτον γεγαμηκοίτην γεγαμήκοιμεν γεγαμήκοιτε γεγαμήκοιεν
imperative   γεγάμηκε γεγαμηκέτω γεγαμήκετον γεγαμηκέτων   γεγαμήκετε γεγαμηκόντων
middle/
passive 		indicative γεγάμημαι γεγάμησαι γεγάμηται γεγάμησθον γεγάμησθον γεγαμήμεθᾰ γεγάμησθε γεγάμηνται
subjunctive γεγαμημένος ὦ γεγαμημένος ᾖς γεγαμημένος ᾖ γεγαμημένω ἦτον γεγαμημένω ἦτον γεγαμημένοι ὦμεν γεγαμημένοι ἦτε γεγαμημένοι ὦσῐ(ν)
optative γεγαμημένος εἴην γεγαμημένος εἴης γεγαμημένος εἴη γεγαμημένω εἴητον/εἶτον γεγαμημένω εἰήτην/εἴτην γεγαμημένοι εἴημεν/εἶμεν γεγαμημένοι εἴητε/εἶτε γεγαμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   γεγάμησο γεγαμήσθω γεγάμησθον γεγαμήσθων   γεγάμησθε γεγαμήσθων
active middle/passive
infinitive γεγαμηκέναι γεγαμῆσθαι
participle m γεγαμηκώς γεγαμημένος
f γεγαμηκυῖᾰ γεγαμημένη
n γεγαμηκός γεγαμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐγεγαμήκειν, ἐγεγαμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγεγαμήκειν,
ἐγεγαμήκη 		ἐγεγαμήκεις,
ἐγεγαμήκης 		ἐγεγαμήκει(ν) ἐγεγαμήκετον ἐγεγαμηκέτην ἐγεγαμήκεμεν ἐγεγαμήκετε ἐγεγαμήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐγεγαμήμην ἐγεγάμησο ἐγεγάμητο ἐγεγάμησθον ἐγεγαμήσθην ἐγεγαμήμεθᾰ ἐγεγάμησθε ἐγεγάμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Greek: γαμώ (gamó, “to fuck”)

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=γαμέω&oldid=80451997"