γενομένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.no.mé.noi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.noˈme.nyn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.noˈme.nyn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.noˈme.nyn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.noˈme.nin/

Participle

γενομένοιν • (genoménoin)

masculine/neuter genitive/dative plural of γενόμενος (genómenos)

Declension

First and second declension of γενόμενος; γενομένη; γενόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γενόμενος genómenos	γενομένη genoménē	γενόμενον genómenon	γενομένω genoménō	γενομένᾱ genoménā	γενομένω genoménō	γενόμενοι genómenoi	γενόμεναι genómenai	γενόμενᾰ genómena
Genitive	γενομένου genoménou	γενομένης genoménēs	γενομένου genoménou	γενομένοιν genoménoin	γενομέναιν genoménain	γενομένοιν genoménoin	γενομένων genoménōn	γενομένων genoménōn	γενομένων genoménōn
Dative	γενομένῳ genoménōi	γενομένῃ genoménēi	γενομένῳ genoménōi	γενομένοιν genoménoin	γενομέναιν genoménain	γενομένοιν genoménoin	γενομένοις genoménois	γενομέναις genoménais	γενομένοις genoménois
Accusative	γενόμενον genómenon	γενομένην genoménēn	γενόμενον genómenon	γενομένω genoménō	γενομένᾱ genoménā	γενομένω genoménō	γενομένους genoménous	γενομένᾱς genoménās	γενόμενᾰ genómena
Vocative	γενόμενε genómene	γενομένη genoménē	γενόμενον genómenon	γενομένω genoménō	γενομένᾱ genoménā	γενομένω genoménō	γενόμενοι genómenoi	γενόμεναι genómenai	γενόμενᾰ genómena
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.