δικαιωματικός
Greek
editEtymology
editLearnedly from the δικαιωματ- stem of δικαίωμα (dikaíoma) + -ικός (-ikós).[1]
Pronunciation
editAdjective
editδικαιωματικός • (dikaiomatikós) m (feminine δικαιωματική, neuter δικαιωματικό)
Declension
editDeclension of δικαιωματικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δικαιωματικός • | δικαιωματική • | δικαιωματικό • | δικαιωματικοί • | δικαιωματικές • | δικαιωματικά • |
| genitive | δικαιωματικού • | δικαιωματικής • | δικαιωματικού • | δικαιωματικών • | δικαιωματικών • | δικαιωματικών • |
| accusative | δικαιωματικό • | δικαιωματική • | δικαιωματικό • | δικαιωματικούς • | δικαιωματικές • | δικαιωματικά • |
| vocative | δικαιωματικέ • | δικαιωματική • | δικαιωματικό • | δικαιωματικοί • | δικαιωματικές • | δικαιωματικά • |
Derived terms
edit- δικαιωματικά (dikaiomatiká, adverb)
References
edit- ^ δικαιωματικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language