διστάζω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διστάζω (distázō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈsta.zo/
• Hyphenation: δι‧στά‧ζω

Verb

διστάζω • (distázo) (past δίστασα)

1. to hesitate, waver, pause

Conjugation

διστάζω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	διστάζω	διστάσω
2 sg	διστάζεις	διστάσεις
3 sg	διστάζει	διστάσει
1 pl	διστάζουμε, [‑ομε]	διστάσουμε, [‑ομε]
2 pl	διστάζετε	διστάσετε
3 pl	διστάζουν(ε)	διστάσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	δίσταζα	δίστασα
2 sg	δίσταζες	δίστασες
3 sg	δίσταζε	δίστασε
1 pl	διστάζαμε	διστάσαμε
2 pl	διστάζατε	διστάσατε
3 pl	δίσταζαν, διστάζαν(ε)	δίστασαν, διστάσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα διστάζω ➤	θα διστάσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διστάζεις, …	θα διστάσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διστάσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διστάσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διστάσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	δίσταζε	δίστασε
2 pl	διστάζετε	διστάστε
Other forms
Active present participle ➤	διστάζοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας διστάσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	διστάσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• δισταγμός m (distagmós)