δραπετεύω

Greek

Etymology

Derived from Ancient Greek δραπέτης (drapétēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðɾa.peˈte.vo/
• Hyphenation: δρα‧πε‧τεύ‧ω

Verb

δραπετεύω • (drapetévo) (past δραπέτευσα, passive —)

1. to escape, get away

Conjugation

δραπετεύω   (adtive forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	δραπετεύω	δραπετεύσω
2 sg	δραπετεύεις	δραπετεύσεις
3 sg	δραπετεύει	δραπετεύσει
1 pl	δραπετεύουμε, [‑ομε]	δραπετεύσουμε, [‑ομε]
2 pl	δραπετεύετε	δραπετεύσετε
3 pl	δραπετεύουν(ε)	δραπετεύσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	δραπέτευα	δραπέτευσα
2 sg	δραπέτευες	δραπέτευσες
3 sg	δραπέτευε	δραπέτευσε
1 pl	δραπετεύαμε	δραπετεύσαμε
2 pl	δραπετεύατε	δραπετεύσατε
3 pl	δραπέτευαν, δραπετεύαν(ε)	δραπέτευσαν, δραπετεύσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα δραπετεύω ➤	θα δραπετεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα δραπετεύεις, …	θα δραπετεύσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … δραπετεύσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … δραπετεύσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … δραπετεύσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	δραπέτευε	δραπέτευσε
2 pl	δραπετεύετε	δραπετεύστε
Other forms
Active present participle ➤	δραπετεύοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας δραπετεύσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	δραπετεύσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• δραπέτευση f (drapétefsi, “escape”)
• δραπέτης m (drapétis, “fugitive”)